Tworzenie sieci LAN i konfiguracja routera.

Sieć lokalna (LAN - Local Area Network) jest siecią przeznaczoną do łączenia ze sobą 
stanowisk komputerowych znajdujących się na małym obszarze. (podział ten uwzględnia 
jeszcze sieci metropolitarne - MAN - Metropolitan Area Network, oraz sieci rozległe - WAN 
-Wide Area Network). Topologia LAN określa sposób wzajemnego połączenia stacji w sieci. 
Wyróżnia się następujące najczęściej stosowane fizyczne topologie LAN: 
- magistrali (bus) - wszystkie stacje robocze w sieci dołączone są do jednej wspólnej szyny, 
- pierścienia (ring) - stacje sieciowe podłączone są do okablowania tworzącego pierścień. 
- gwiazdy (star) - kable sieciowe połączone są w jednym wspólnym punkcie, w którym 
znajduje się koncentrator lub przełącznik, 
- drzewiasta (tree) - (hierarchiczna gwiazda) - jest strukturą podobną do topologii gwiazdy z 
tą różnicą, że są tu możliwe gałęzie z wieloma węzłami, 
- mieszana - stanowi połączenie sieci o różnych topologiach.
 
 Sieci LAN typu gwiazda 
 
Jedną z najczęściej wykorzystywanych topologii w sieciach LAN jest topologia gwiazdy. Jest 
powszechnie stosowana ze względu na dużo mniejszą awaryjność, niż sieć zbudowana w 
oparciu o kabel koncentryczny (sieć magistralna). Długość kabla od koncentratora do komputera nie powinna przekraczać 100 m. Praktyka dowodzi jednak, że sieć ta działa w 
sprzyjających warunkach do około 120-150 metrów (przy zastosowaniu dobrej jakości kart 
sieciowych i dobrego kabla, jego ekranowania oraz niskich zakłóceniach zewnętrznych). 
Należy jednak pamiętać, że w obu przypadkach przekroczona jest norma długości i nie należy 
robić takich rzeczy w zastosowaniach profesjonalnych. 
 
Zalety: 
- łatwa instalacja (standardowo instalowane w nowych budynkach) 
- duża niezawodność 
- awaria bądź rozpięcie kabla powoduje tylko odcięcie jednego stanowiska 
- stosunkowa łatwość lokalizacji usterki 
 
Wady: 
- ograniczona długość odcinków kabla z uwagi na mała odporność na zakłócenia 
- większy koszt instalacji niż w przypadku kabla koncentrycznego 
 

Topologia liniowa 


Jedna z fizycznych topologii sieci komputerowych. Urządzenia sieciowe i komputery w tej topologii – oprócz granicznych – połączone są z dwoma sąsiednimi. Aby móc stworzyć sieć w tej topologii wszystkie urządzenia – oprócz granicznych – muszą posiadać dwa gniazda sieciowe. W topologii liniowej dane są przesyłane przez kolejne połączenia i urządzenia sieciowe aż do dotarcia do celu. Urządzenia napotkane na drodze pełnią rolę wzmacniaka.

Zalety

  • małe zużycie przewodów
  • możliwość zastosowania łącz optoelektronicznych, które wymagają bezpośredniego nadawania i odbierania transmitowanych sygnałów

Wady

  • awaria pojedynczego przewodu, urządzenia sieciowego lub komputera powoduje przerwanie pracy sieci
  • niska skalowalność
 
Topologia magistrali (topologia szynowa, ang. bus) 
 Jedna z topologii fizycznych sieci komputerowych charakteryzująca się tym, że wszystkie elementy sieci są podłączone do jednej magistrali (zazwyczaj w postaci kabla koncentrycznego). W tej topologii pracują na przykład sieci 10Base-2 czyNMEA 2000.

Zalety

  • małe użycie kabla
  • brak dodatkowych urządzeń (koncentratorów, switchów)
  • niska cena sieci
  • łatwość instalacji

Wady

  • trudna lokalizacja usterek
  • tylko jedna możliwa transmisja w danym momencie (wyjątek: 10Broad36)
  • potencjalnie duża ilość kolizji
  • awaria głównego kabla powoduje unieruchomienie całej domeny kolizyjnej
  • słaba skalowalność
  • niskie bezpieczeństwo
 
Topologia pierścienia
 Jedna z fizycznych topologii sieci komputerowych. Komputery połączone są za pomocą jednego nośnika informacji w układzie zamkniętym - okablowanie nie ma żadnych zakończeń (tworzy krąg). W ramach jednego pierścienia można stosować różnego rodzaju łącza. Długość jednego odcinka łącza dwupunktowego oraz liczba takich łączy są ograniczone. Sygnał wędruje w pętli od komputera do komputera, który pełni rolę wzmacniacza regenerującego sygnał i wysyłającego go do następnego komputera.

Zalety

  • małe zużycie przewodów
  • możliwość zastosowania łącz optoelektronicznych, które wymagają bezpośredniego nadawania i odbierania transmitowanych sygnałów

Wady

  • awaria pojedynczego przewodu lub komputera powoduje przerwanie pracy całej sieci jeśli nie jest zainstalowany dodatkowy sprzęt
  • złożona diagnostyka sieci
  • trudna lokalizacja uszkodzenia
  • pracochłonna rekonfiguracja sieci
  • wymagane specjalne procedury transmisyjne
  • dołączenie nowych stacji jest utrudnione, jeśli w pierścieniu jest wiele stacji
  • sygnał krąży tylko w jednym kierunku
 
 
 Media transmisyjne 
  
 
Kolejność podłączenia przewodów kabla ethernetowego RJ45 (skrętki) jest opisana dwoma 
normami EIA/TIA 568A oraz EIA/TIA 568B. Dla połączenia komputera z koncentratorem 
lub przełącznikiem stosuje się tzw. kabel prosty (straight-thru cable), który z obu stron 
podłączony jest tak samo wg standardu 568A lub 568B. Kabel prosty oznacza się symbolem 
II. Dla połączenia bezpośrednio dwóch komputerów bez pośrednictwa huba konieczna jest 
taka zamiana par przewodów, aby sygnał nadawany z jednej strony mógł być odbierany z 
drugiej. Ten kabel nosi nazwę kabla krzyżowego lub crossowanego (cross-over cable) i 
charakteryzuje się tym, że jeden koniec podłączony jest wg standardu 568A zaś drugi wg 
standardu 568B. Kabel taki oznacza się symbolem X. Kolejność przewodów wg standardu 
EIA/TIA 568A i EIA/TIA 568B podano w tabeli.
 
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
 
Router (po polsku - trasownik, IPA: /'rutɛr/) 
Urządzenie sieciowe pracujące w trzeciej warstwie modelu OSI. Służy do łączenia różnych sieci komputerowych (różnych w sensie informatycznym, czyli np. o różnych klasach, maskach itd.), pełni więc rolę węzła komunikacyjnego. Na podstawie informacji zawartych w pakietach TCP/IP jest w stanie przekazać pakiety z dołączonej do siebie sieci źródłowej do docelowej, rozróżniając ją spośród wielu dołączonych do siebie sieci. Proces kierowania ruchem nosi nazwę trasowania, routingu lub rutowania. 
Przykładowy router:

 
 
 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Działanie 
Trasowanie musi zachodzić między co najmniej dwiema podsieciami, które można wydzielić w ramach jednej sieci komputerowej. Urządzenie tworzy i utrzymuje tablicę trasowania, która przechowuje ścieżki do konkretnych obszarów sieci oraz metryki z nimi związane (w zależności od zastosowanego protokołu routingu, metryką może być ilość routerów na drodze do miejsca docelowego, lub np. wartość będąca złożeniem dostępnej przepustowości, stopy występowania błędów i teoretycznej przepustowości interfejsu).
Skuteczne działanie rutera wymaga wiedzy na temat otaczających go urządzeń - innych routerów i hostów. Może być ona dostarczona w sposób statyczny przez administratora, wówczas nosi ona nazwę tablicy statycznej lub może być pozyskana przez sam ruter od sąsiadujących urządzeń pracujących w trzeciej warstwie, tablice tak konstruowane nazywane są dynamicznymi.
Podczas wyznaczania tras dynamicznych ruter korzysta z różnego rodzaju protokołów trasowania. Najpopularniejszymi protokołami klasy IGP (wewnętrznymi względem systemu autonomicznego w którym pracują) są OSPF i IS-IS. Protokołem klasy EGP jest obecnie BGP4.